La Taberna del Puerto

La Taberna del Puerto (https://foro.latabernadelpuerto.com/index.php)
-   Charla General (https://foro.latabernadelpuerto.com/forumdisplay.php?f=55)
-   -   Rincón literario (https://foro.latabernadelpuerto.com/showthread.php?t=28301)

Crimilda 21-12-2008 21:53

Rincón literario
 
En esta Taberna reciclada, todo cabe ya: chistes, juegos, test, acertijos, fragmentos musicales, etc. etc. sin que nadie se moleste.

Curiosamente, a nadie se le ha ocurrido abrir un rincón donde poner las páginas literarias o las obras teatrales que más nos han impactado, gustado, ofendido o divertido y por qué. Es decir, qué nos han sugerido o en qué nos han obligado a pensar. Yo, para empezar, lo tengo fácil (se siente haberlo pensado tú antes y te habrías podido coger lo fácil). Hace dos días estuve en el teatro y por eso me atrevo a abrir este rincón.

Sólo quisiera saber
para apurar mis desvelos
(dejando a una parte, cielos,
el delito de nacer),
qué más os pude ofender
para castigarme más.
¿No nacieron los demás?
Pues si los demás nacieron,
¿qué privilegios tuvieron
qué yo no gocé jamás?

Nace el ave, y con las galas
que le dan belleza suma,
apenas es flor de pluma
o ramillete con alas,
cuando las etéreas salas
corta con velocidad,
negándose a la piedad
del nido que deja en calma;
¿y teniendo yo más alma,
tengo menos libertad?



Sueña el rey que es rey, y vive
con este engaño mandando,
disponiendo y gobernando;
y este aplauso, que recibe
prestado, en el viento escribe,
y en cenizas le convierte
la muerte, ¡desdicha fuerte!
¿Que hay quien intente reinar,
viendo que ha de despertar
en el sueño de la muerte?



La vida es sueño. Un drama sobre la razón de estado, el libre albedrío, la voluntad y la libertad frente al destino ciego.

Las obras clásicas (y eternas) es lo que tienen, siempre que las lees o las ves interpretar te hacen pensar. A pesar del tiempo transcurrido, el tema que plantea sobre el hombre y su libertad y el sentido ético de la vida, es un tema de hoy. Todo hombre, desde siempre, se lo ha planteado. Aunque no haya “despertar”, qué nos empuja a tener un comportamiento ético o lo más ético posible. ¿Sólo el miedo a un castigo aquí? ¿La educación? Hay seres éticos en todas las culturas del mundo. ¿Por qué?

Si alguien lo sabe que lo diga, o calle para siempre.


:brindis::brindis::brindis:

swan_38 22-12-2008 01:11

Re: Rincón literario
 
:velero: Me gusta vuestro rincón
¡Oh Diosa del Orinoco!
y si las musas me inspiran
Prometo aportar en breve
ya sea en prosa o en verso
las cosas que se me ocurran
aún que mi cultura es breve.



Crimilda 22-12-2008 01:23

Re: Rincón literario
 
Cita:

Originalmente publicado por swan_38 (Mensaje 445858)
:velero: Me gusta vuestro rincón
¡Oh Diosa del Orinoco!
y si las musas me inspiran
Prometo aportar en breve
ya sea en prosa o en verso
las cosas que se me ocurran
aún que mi cultura es breve.


¿Diosa del Orinoco? :nosabo:

Me confundís, señor, ¡Por Belcebú!
y no hallo en ello cap consuelo
que aquesta que ahora invocáis
vive a miles de metros de Pozuelo
y no va al Orinoco en autobú

:brindis::brindis:

PD. Era un rincón literario de autores consagrados. Pero quién dice que no lo seremos mañana.:meparto::meparto:

El Temido II 22-12-2008 01:38

Re: Rincón literario
 
Hola cofrades. Unas :brindis: a vuestra salud.

"Pos" ya que te pones, Crimilda, te traigo la poesía marinera mas popular; de donde saqué el nombre de mi barco y, al mismo tiempo, mi nick.


José de Espronceda (1808-1842)

Poema: “La canción del pirata”.


CON DIEZ CAÑONES POR BANDA,
VIENTO EN POPA A TODA VELA,
NO CORTA EL MAR SINO VUELA
UN VELERO BERGANTIN;
BAJEL PIRATA QUE LLAMAN
POR SU BRAVURA “EL TEMIDO” III,
EN TODO MAR CONOCIDO
DEL UNO AL OTRO CONFIN.

LA LUNA EN EL MAR RIELA,
EN LA LONA GIME EL VIENTO
Y ALZA EN BLANDO MOVIMIENTO
OLAS DE PLATA Y AZUL;
Y VE EL CAPITAN PIRATA,
CANTANDO ALEGRE EN SU POPA,
ASIA A UN LADO, AL OTRO EUROPA
Y ALLA A SU FRENTE ESTAMBUL.

- NAVEGA, VELERO MIO,
SIN TEMOR,
QUE NI ENEMIGO NAVIO,
NI TORMENTA NI BONANZA,
TU RUMBO A TORCER ALCANZA
NI A SUJETAR TU VALOR.

- VEINTE PRESAS
HEMOS HECHO
A DESPECHO
DEL INGLES
Y HAN RENDIDO
SUS PENDONES
CIEN NACIONES
A MIS PIES.


“QUE ES MI BARCO MI TESORO,
QUE ES MI DIOS LA LIBERTAD,
MI LEY LA FUERZA DEL VIENTO,
MI UNICA PATRIA LA MAR”


-ALLA MUEVAN FEROZ GUERRA
CIEGOS REYES,
POR UN PALMO MAS DE TIERRA;
QUE YO TENGO AQUÍ POR MIO
CUANTO ABARCA EL MAR BRAVIO
A QUIEN NADIE IMPUSO LEYES.

-Y NO HAY PLAYA,
SEA CUALQUIERA,
NI BANDERA
DE ESPLENDOR,
QUE NO SIENTA
MI DERECHO
Y DE PECHO
A MI VALOR.


“QUE ES MI BARCO MI TESORO,
QUE ES MI DIOS LA LIBERTAD,
MI LEY LA FUERZA DEL VIENTO,
MI UNICA PATRIA LA MAR”


-A LA VOZ DE: ¡BARCO VIENE!,
ES DE VER
COMO VIRA Y SE PREVIENE
A TODO TRAPO A ESCAPAR;
QUE YO SOY EL REY DEL MAR
Y MI FURIA ES DE TEMER.

-EN LAS PRESAS
YO DIVIDO
LO COGIDO
POR IGUAL:
SOLO QUIERO
POR RIQUEZA
LA BELLEZA
SIN RIVAL.


“QUE ES MI BARCO MI TESORO,
QUE ES MI DIOS LA LIBERTAD,
MI LEY LA FUERZA DEL VIENTO,
MI UNICA PATRIA LA MAR”


-¡SENTENCIADO ESTOY A MUERTE!,
YO ME RIO:
NO ME ABANDONE LA SUERTE,
Y AL MISMO QUE ME CONDENA
COLGARÉ DE ALGUNA ENTENA
QUIZAS EN SU PROPIO NAVIO.

-Y SI CAIGO,
¿QUE ES LA VIDA?
POR PERDIDA
YA LA DI
CUANDO EL YUGO
DEL ESCLAVO,
COMO UN BRAVO
SACUDI.


“QUE ES MI BARCO MI TESORO,
QUE ES MI DIOS LA LIBERTAD,
MI LEY LA FUERZA DEL VIENTO,
MI UNICA PATRIA LA MAR”


-SON MI MUSICA MEJOR
AQUILONES;
EL ESTREPITO Y TEMBLOR
DE LOS CABLES SACUDIDOS,
DEL RONCO MAR LOS BRAMIDOS
Y EL RUGIR DE MIS CAÑONES.

-Y DEL TRUENO
AL SON VIOLENTO,
Y DEL VIENTO
AL REBRAMAR,
YO ME DUERMO
SOSEGADO
ARRULLADO
POR EL MAR.


“QUE ES MI BARCO MI TESORO,
QUE ES MI DIOS LA LIBERTAD,
MI LEY LA FUERZA DEL VIENTO,
MI UNICA PATRIA LA MAR”



Espero que sea de tu agrado. Saludos. :brindis:

swan_38 22-12-2008 01:57

Re: Rincón literario
 
[quote=Crimilda;445867]¿Diosa del Orinoco? :nosabo:

Me confundís, señor, ¡Por Belcebú!
y no hallo en ello cap consuelo
que aquesta que ahora invocáis
vive a miles de metros de Pozuelo
y no va al Orinoco en autobú

:brindis::brindis:

PD. Era un rincón literario de autores consagrados. Pero quién dice que no lo seremos mañana.:meparto::meparto:



:velero: ¡Mil perdones mi Señora!
Disculpad mi devaneo,
pues a estas horas mi mente
hallase por lo que veo
más en brazos de Morfeo
que de las musas pendiente

Me inclino ante vos Crimilda
y con gesto versallesco
descubro mi frente altiva.
¡Barra
mi sombrero el suelo
por donde habreis de pasar!
y una vez más disculpad...
Pero me voy a la "piltra"
:tequiero::tequiero::tequiero:




de manera impertinente

Jadarvi 22-12-2008 06:18

Re: Rincón literario
 
Gran idea Crimilda,

Aunque ya habréis adivinado
Dama mía
Que esto de los pareados
No es cosa mía....

Es por ello, Señora mía, que una perla de famoso e ilustre capitán os dejo:

"No hay un minuto que perder"

;)

:pirata::pirata::pirata::pirata:

Con infinita alegría

mi Señora

brindo por vuestra iniciativa

:brindis::brindis::brindis::brindis:

nuredunna 22-12-2008 06:19

Re: Rincón literario
 
Buenos días Crimi! anoche me quedé "frita" :cunao:

En cuanto a obras literarias y/o teatrales, recuerdo como disfruté en ésta, con los diálogos y elocuencia, :sorry: al estar en catalán, esta versión!

El Cyrano de Bergerac , interpretado por Josep M Flotats...



:brindis::pirata::brindis:

nuredunna 22-12-2008 06:32

Re: Rincón literario
 
Un fragmento de la obra...:pirata:

Cuando comienza a definir de mil maneras su nariz, de manera súblime.

Eso es muy corto, joven; yo os abono
que podíais variar bastante el tono.
Por ejemplo:
Agresivo: 'Si en mi cara
tuviese tal nariz, me la amputara'.

Amistoso: '¿Se baña en vuestro vaso
al beber, o un embudo usáis al caso?'

Descriptivo: '¿Es un cabo? ¿Una escollera?
Mas, ¿qué digo? ¡Si es una cordillera!'.

Curioso: '¿De qué os sirve ese accesorio?
¿De alacena, de caja o de escritorio?'

Burlón: 'Tanto a los pájaros amáis,
que en el rostro una alcándara les dais?'

Brutal: 'Podéis fumar sin que el vecino
- ¡Fuego en la chimenea! - grite?'

Fino:
'Para colgar las capas y sombreros
esa percha muy útil ha de seros'

Solícito: 'Compradle una sombrilla:
el sol ardiente su color mancilla'.

Previsor: 'tal nariz es un exceso:
buscad a la cabeza contrapeso'.

Dramático: 'Evitad riñas y enojo:
si os llegara a sangrar, diera un Mar Rojo'.

Enfático: '¡Oh, Nariz!... ¡Qué vendaval
te podría resfriar? Sólo el mistral.

Pedantesco: 'Aristófanes no cita
más que un ser solo que con vos compita
en ostentar nariz de tanto vuelo:
el Hipocampelephantocamelo'.

Respetuoso: 'Señor, bésoos la mano:
digna es vuestra nariz de un soberano'.

Ingenuo: 'De qué hazaña o qué portento
en memoria, se alzó este monumento?'

Lisonjero: 'Nariz como la vuestra
es para un perfumista linda muestra'.

Lírico: '¿Es una concha? ¿Sois tritón?'

Rústico: ¿Eso es nariz o es un melón?'.

Militar: 'Si a un castillo se acomete,
aprontad la nariz: ¡terrible ariete!'.

Práctico: '¿La ponéis en lotería?
¡El premio gordo esta nariz sería!'

Y finalmente, a Píramo imitando:
'¡Malhadada nariz que, perturbando
el rostro de tu dueño la armonía,
te sonroja tu propia villanía!'

Algo por el estilo me dijerais
si más letras e ingenio vos tuvierais;
mas veo que de ingenio, por la traza,
tenéis el que tendrá una calabaza,
y ocho letras tan sólo, a lo que infiero:
las que forman el nombre: Majadero.
Sobre que, si la faz de este concurso
me hubieseis dirigido tal discurso
e, ingenioso, estas flores dedicado,
ni una tan sólo hubierais terminado,
pues con más gracia yo me las repito.
Y que otro me las diga no permito.

nuredunna 22-12-2008 06:47

Re: Rincón literario
 
"Mar i Cel" representación de Dagoll-Dagom, de la obra de Angel Guimerà...

La he visto 4 veces ya, y me encanta!:tequiero:
Os dejo... dos videos fragmentos :pirata:





Letras de las dos canciones:

HIMNE DELS PIRATES

El mar és com un desert d'aigua,
no té camins ni té senyals;
El mar és un desert d'onades,
una lluita sorda i constant;

és el mar la nostra terra ferma
on vivim arrelats en el vent. (Bis)

Les veles s'inflaran, el vent ens portarà
com un cavall desbocat per les ones. (Bis.)

El sol és el senyor del dia,
la lluna és reina de la nit;
però la reina ens dorm a les veles
i al matí no es pot amagar;

aleshores ens fa de bandera
i el sol vol fer-se enrere i fugir. (Bis)

Les veles s'inflaran, el vent ens portarà
com un cavall desbocat per les ones. (Bis.)

El mar serà tot per nosaltres,
ja som senyors i reis del mar;
tots voldran fugir de la lluna
que flameja al nostre estendard;

però per a ells no hi haurà pietat,
perquè Al·là ens ha volgut triomfants. (Bis)

Les veles s'inflaran el vent ens portarà com
un cavall desbocat per les ones. (Bis.)

I arribarà el dia de glòria,
quan ja no quedin cristians,
que cantarem la gran victòria
dels fidels valents fills d'Al·là;

i aquest mar estimat serà nostre,
serà el mar dels germans musulmans. (Bis)

Les veles s'inflaran el vent ens portarà com
un cavall desbocat per les ones. (Bis.)



PERQUÈ HE PLORAT?

BLANCA: Sempre he mirat a l’infinit
Sempre he buscat l’ultima estrella.
Sempre he pensat, sempre m’han dit
Que el món és una meravella.
Jo que en les nits de somni ardent
En blancs llençols i parets blanques,
Veia passar feliç la gent,
Amb la mirada clara i franca.
- SAÏD: Sempre he mirat de ser el més fort.
-BLANCA: Jo sempre he vist florir la sort.
- SAÏD: Sempre he lluitat per sobreviure.
- BLANCA: Jo al meu voltant he vist somriure.
- SAÏD: Sempre he volgut morir matant.
- BLANCA: Tota la vida he estat jugant.
- SAÏD: Sempre m’he anat jugant la vida.
- BLANCA: I no m’he fet mai cap ferida.
- SAÏD: Perquè ha plorat
Perquè ha plorat
Com mai no havia vist plorar.
- BLANCA: Que m’ha passat,
Que m’ha passat?
- BLANCA I SAÏD: Per què he/ha plorat,
Per què he ha plorat
Com mai no havia vist plorar?/
Com mai no havia vist plorar (bis)
- BLANCA: Ara em desperto al fons d’n pou
Veig que en el món la gent s’odia
I en la foscor tot es remou
Com si no hi fos la llum del dia
Per ells la guerra és important
I tot és lluita i envestida
D’homes ferotges i inhumans
Que no s’estimen ni la vida.
- SAÏD: Però en aquest món cruel i sord...
- BLANCA: Però en mig de l’odi i del horror...
- SAÏD: hi ha qui no vol arrossegar-se;
- BLANCA: hi ha qui no es creu aquesta farsa
- SAÏD: hi ha algú que porta un món tan nou...
- BLANCA: veig una llum al fons del pou...
- SAÏD: que em fa tornar començar a viure.
- BLANCA: hi ha algú que lluita per ser lliure.
- SAÏD: Per què ha plorat
per que ha plorat?
- BLANCA: què m’ha passat
què m’ha passat?
- BLANCA I SAÏD: Per què he/ha plorat,
per què he/ ha plorat
per qui no havia de plorar?/com mai no havia vist plorar(bis)


En cuánto tenga un momento os las traduzco... :sorry:
:brindis::brindis::brindis:

nuredunna 22-12-2008 07:16

Re: Rincón literario
 
Aqui las teneis :pirata:
Hice uso del traductor rápido!!! :sorry:



HIMNO DE LOS PIRATAS

El mar es como un desierto de agua,

no tiene caminos ni tiene señales;

El mar es un desierto de oleadas,

una lucha sorda y constante;

es el mar nuestra tierra firme

dónde vivimos arraigados en el viento. (*Bis)

Las velas se hincharán, el viento nos traerá

como un caballo desbocado por las olas. (*Bis.)

El sol es el señor del día,

la luna es reina de la noche;

pero la reina nos duermo a las velas

y por la mañana no se puede esconder;

entonces nos hace de bandera

y el sol quiere hacerse atrás y huir. (*Bis)

Las velas se hincharán, el viento nos traerá

como un caballo desbocado por las olas. (*Bis.)
El mar será todo por nosotros,

ya somos señores y reyes del mar;

todos querrán huir de la luna

que flamea a nuestro estandarte;

pero para ellos no habrá piedad,

porque Alá nos ha querido triunfantes. (*Bis)

Las velas se hincharán el viento nos traerá como

un caballo desbocado por las olas. (*Bis.)

Y llegará el día de gloria,

cuando ya no queden cristianos,

que cantaremos la gran victoria

de los fieles valientes hijos de Alá;

y este mar estimado será nuestro,

será el mar de los hermanos musulmanes. (*Bis)

Las velas se hincharán el viento nos traerá como

un caballo desbocado por las olas. (*Bis.)



PORQUE HE LLORADO?

BLANCA: Siempre he mirado al infinito

Siempre he buscado la ultima estrella.

Siempre he pensado, siempre me han dicho

Que el mundo es una maravilla.

Yo que en las noches de sueño ardiente

En blancas sábanas y paredes blancas,

Veía pasar feliz la gente,

Con la mirada clara y franca.

- *SAÏD: Siempre he mirado de ser el más fuerte.

-BLANCA: Yo siempre he visto florecer la suerte.

- *SAÏD: Siempre he luchado por sobrevivir.

- BLANCA: Yo a mi cercando he vista sonrisa.

- *SAÏD: Siempre he querido morir matando.

- BLANCA: Toda la vida he sido jugando.

- *SAÏD: Siempre me he ido jugando la vida.

- BLANCA: Y no me he hecho nunca ninguna herida.

- *SAÏD: Porque ha llorado

Porque ha llorado

Como nunca había visto llorar.

- BLANCA: Que me ha pasado,

Que me ha pasado?

- BLANCA Y *SAÏD: Por qué he/ha llorado,

Por qué he ha llorado

Como nunca había visto llorar?/

Como nunca había visto llorar (*bis)

- BLANCA: Ahora me despierto al fundes d’n pozo

Veo que en el mundo la gente se odia

Y en la oscuridad todo se remueve

Como si no fuera la luz del día

Por ellos la guerra es importante

Y todo es lucha y embestida

De hombres feroces e inhumanos

Que no estiman ni la vida.

- *SAÏD: Pero en este mundo cruel y sordo...

- BLANCA: Pero en medio del odio y del horror...

- *SAÏD: hay quien no quiere arrastrarse;

- BLANCA: hay quien no se cree esta farsa

- *SAÏD: hay alguien que trae un mundo tan nuevo...

- BLANCA: veo una luz al fondo del pozo...

- *SAÏD: que me hace volver empezar a vivir.

- BLANCA: hay alguien que lucha por ser libre.

- *SAÏD: Por qué ha llorado

por que ha llorado?

- BLANCA: qué me ha pasado

qué m’ha pasado?

- BLANCA Y *SAÏD: Por qué he/ha llorado,

por qué he/ ha llorado

por quien no debía llorar?/como nunca había visto llorar(*bis)

Crimilda 22-12-2008 11:17

Re: Rincón literario
 
Cita:

Originalmente publicado por El Temido II (Mensaje 445878)
Hola cofrades. Unas :brindis: a vuestra salud.

"Pos" ya que te pones, Crimilda, te traigo la poesía marinera mas popular; de donde saqué el nombre de mi barco y, al mismo tiempo, mi nick.

Espero que sea de tu agrado. Saludos. :brindis:

¡Una de mis favoritas! De la que, todavía, recito un montón de versos de memoria.

Qué grande Espronceda. Y cómo nos gustaba a los adolescentes, para epatar, aquello de:
"Me gusta un cementerio/ de muertos bien relleno/ manando sangre y cieno/ que impida el respirar/ y allí un sepulturero/ de tétrica mirada/ con mano despiadada/ los cráneos machacar".

¡Je, je!. Lo que se aprende de niño, jamás se olvida.

:brindis::brindis::brindis:

Crimilda 22-12-2008 11:55

Re: Rincón literario
 
Cyrano, Nure. Me recuerda aquellos tiempos en que la mayoría de las obras de teatro las veía en "Estudio 1".

A tus poesías, correspondo con otra en la misma (:o) lengua. Maragall también entraba en mis lecturas.

HIMNE IBÈRIC

I
Cantàbria! som tos braus mariners
cantant enmig les tempestats:
la terra és gran, el mar ho és més,
i terra i mar són encrespats.
La nostra vida és lluita,
el nostre cor és fort,
ningú ha pogut tos fills domar:
només la mort, només la mort,
la neu dels cims, el fons del mar.

II
La dolça Lusitània – a vora del mar gran,
les ones veu com vénen – i els astres com se’n van;
somnia mons que brollen – i mons que ja han fugit.
Li van naixent els somnis – de cara a l’infinit.
Per’xò està trista – però amb dolçor:
Lusitània! Lusitània!
Esperança... amor...

III
De les platges africanes
ha vingut la gran cremor,
i els jardins d’Andalusia
han florit amb passió.
Flor vermella en cabell negre,
ulls de foc i cos suau,
ets la terra de les danses
perfilant-se en el cel blau.
Canta, canta, Andalusia,
el teu gran esllanguiment,
i en el vi de tes collites
do’m a beure el sol ardent.

IV
Al crit de la tramuntana, – ballem la sardana
a vora el mar blau:
davant la neu del Pirineu
sentint llunyans – uns altres cants...
Cap viu! Catalans,
s’anuncia el gran esdevenir.
Vindrà pels cims, – vindrà pel mar:
a tot arreu hem d’acudir
a punt per viure i per morir,
per greu sofrir... per triomfar!

V
Una veu

Sola, sola enmig dels camps,
terra endins, ampla és Castella.
I està trista, que sols ella
no pot veure els mars llunyans.
Parleu-li del mar, germans!

VI

El mar és gran i es mou i brilla i canta,
dessota els vents bramant en fort combat
és una immensa lluita ressonanta,
és un etern deler de llibertat.
Guaitant al mar els ulls més llum demanen,
bevent sos vents els pits se tornen braus;
anant al mar els homes s’agermanen,
venint del mar mai més seran esclaus.
Terra entre mars, Ibèria, mare aimada,
tots els teus fills te fem la gran cançó.
En cada platja fa son cant l’onada,
mes terra endins se sent un sol ressò,
que de l’un cap a l’altre a amor convida
i es va tornant un cant de germanor;
Ibèria! Ibèria! et ve dels mars la vida,
Ibèria! Ibèria! dóna als mars l’amor.

HIMNO IBÉRICO
¡Cantabria, Cantabria!
Somos tus bravos marinos
Cantando en la tempestad.
La tierra, Cantabria, es grande,
Pero más grande es el mar,
Y ambos están encrespados.
Es nuestra vida luchar;
Nuestro corazón es fuerte,
Nadie ha podido domar
Tus hijos: sólo la muerte,
La alta nieve, el hondo mar.
¡Cantabria, Cantabria!
II
La dulce Lusitania, a orillas de la mar,
Las olas ve cual vienen, los astros cual se van.
Sueña en mundos que surgen y que han huido.
Nacen en ella sueños mirando al infinito.
Por eso triste vive, triste, mas con dulzor.
¡Lusitania, Lusitania!
Esperanza... y amor...
III
De las playas africanas
Ha venido gran ardor,
Los jardines andaluces
Florecieron con pasíón.
En rizos negros flor roja,
Talle breve, ojos de fuego;
La tierra eres de las danzas
Perfilada en azul cielo.
¡Canta, canta, Andalucía!
tus enormes languideces,
Y en el vino de tus cosechas
De sol dame un rayo ardiente.
IV
Al son de la tramontana
Y a orillas del mar azul
Bailaremos la sardana.
Ante la nieve diversos cantos
Del Pirineo se oyen lejanos.
¡Ojo, alerta, catalanes!
El gran porvenir avanza;
Viene por las altas cimas,
Por él mar, en lontananza.
Por doquiera a recibirlo
Es deber nuestro acudir
Para sufrir o triunfar,
Para vivir o morir.
V
Una voz
Tierra adentro ancha es Castilla,
Sola en medio de los campos;
Está triste, sólo ella
No divisa el mar lejano.
¡Habladle del mar, hermanos!
VI
Todos
Es grande el mar; se mueve, brilla y canta,
Suelta bramando el viento en gran combate,
Es de la libertad eterno anhelo,
Es una inmensa lucha resonante.
Mirando al mar, los ojos la luz piden:
El pecho que su viento bebe, es bravo;
Yendo los hombres por el mar, se hermanan;
Nunca, viniendo de él, serán esclavos.
Tierra entre mar, Iberia, madre amada,
Todos tus hijos la canción cantemos;
No en cada playa igual cantan las olas,
Mas tierra adentro se oye el mismo rezo,
Que va haciéndose un canto de hermandad
Y de un extremo a otro a amar convida.
¡Iberia! Iberia, al mar dale el amor
¡Iberia! Iberia, el mar te da la vida.

:brindis::brindis:

nuredunna 22-12-2008 19:49

Re: Rincón literario
 
:cid5: :cid5: :cid5: Crimilda...:gracias: por los poemas y por abrir este hilo!!! :pirata:

:brindis::brindis:

pipe 22-12-2008 20:22

Re: Rincón literario
 
Cita:

Originalmente publicado por nuredunna (Mensaje 446456)
:cid5: :cid5: :cid5: Crimilda...:gracias: por los poemas y por abrir este hilo!!! :pirata:

:brindis::brindis:

:brindis:
entretenido si que lo es :cid5::cid5:

urtzi 23-12-2008 13:19

Re: Rincón literario
 
Pues yo con vuestro permiso ire colgando aqui algunos de los pemas que mas me gustan y que releo de cuando en cuando.
Y para empezar, uno que es toda una declaracion de intenciones.


LA POESIA ES UN ARMA CARGADA DE FUTURO


Cuando ya nada se espera personalmente exaltante
mas se palpita y se sigue más acá de la conciencia,
fieramente existiendo, ciegamente afirmando,
como un pulso que golpea las tinieblas,

cuando se miran de frente
los vertiginosos ojos claros de la muerte,
se dicen las verdades:
las bárbaras, terribles, amorosas crueldades:

Se dicen los poemas
que ensanchan los pulmones de cuantos, asfixiados,
piden ser, piden ritmo,
piden ley para aquello que sienten excesivo.

Con la velocidad del instinto,
con el rayo del prodigio,
como mágica evidencia, lo real se nos convierte
en lo idéntico a sí mismo.

Poesía para el pobre, poesía necesaria
como el pan de cada día,
como el aire que exigimos trece veces por minuto,
para ser y en tanto somos dar un sí que glorifica.

Porque vivimos a golpes, porque apenas si nos dejan
decir que somos quienes somos,
nuestros cantares no pueden ser sin pecado un adorno.
Estamos tocando el fondo.

Maldigo la poesía concebida como un lujo
cultural por los neutrales
que, lavándose las manos, se desentienden y evaden.
Maldigo la poesía de quien no toma partido hasta mancharse.

Hago mías las faltas. Siento en mí a cuantos sufren
y canto respirando.
Canto, y canto, y cantando más allá de mis penas
personales, me ensancho.

Quisiera daros vida, provocar nuevos actos,
y calculo por eso con técnica, qué puedo.
Me siento un ingeniero del verso y un obrero
que trabaja con otros a España en sus aceros.

Tal es mi poesía: Poesía-herramienta
a la vez que latido de lo unánime y ciego.
Tal es, arma cargada de futuro expansivo
con que te apunto al pecho.

No es una poesía gota a gota pensada.
No es un bello producto. No es un fruto perfecto.
Es algo como el aire que todos respiramos
y es el canto que espacia cuanto dentro llevamos.

Son palabras que todos repetimos sintiendo
como nuestras, y vuelan. Son más que lo mentado.
Son lo más necesario: Lo que no tiene nombre.
Son gritos en el cielo, y en la tierra, son actos.


GABRIEL CELAYA ("Poesía urgente")


Crimilda muchas gracias


Salud y :brindis:

Crimilda 23-12-2008 16:26

Re: Rincón literario
 
Gracias a tí, por traer a Celaya.

:brindis::brindis::brindis:

ACUOSA 23-12-2008 19:03

Re: Rincón literario
 
Hola , como aquí no puede faltar Alberti, cuelgo esta para que la veáis, y escuchéis .

vigiadeoccidente 24-12-2008 02:29

Re: Rincón literario
 
Bueno, aquí voy yo:


IL CASTELLO SANGRIENTI

Luís Martínez Valdés «Ludi»

(Trachedia desarrollata
en el ruinoso castello
del barón de Chentes Mata.
Si no é cherta y veritata
que me arranquen un capelo).

Tras morisca ventaneta,
con el semblante contenti,
la primorosa Giulieta
intona una canzoneta
que porta en alis el vienti.

Es su voche melodiosa
cual la campana de Huesca;
é chentile, candorosa
e más fresca que una rosa.
quichá demasiado fresca.

Digo fresca y é verdate
perque lichera de ropa
e a la finestra asomate
está pelando patate
con un sable de la tropa.

A bordo di una barqueta
llega un mancebo eleganti,
vestidato di etiqueta,
con gorra de sportman, guanti,
e gabani con faldeta.

Fumando brevas a pasti.
fraguan algún plan siniestri,
perque a la paloma casti
le hace con el ojo diestri
la señal del as de basti.

La joven enamorata
le arroja una escalinata
fabricata con cordeli,
e per ella le donceli
como un felino escalata.

Il padre, que era un Nerone,
observó la operachione
desde un huerto exuberanti
donde tiene plantazione
de pimentoni picanti.

Aparte del pimentone,
cultivaba le melone,
le fabi, la remolache,
le chufi, le macarrone
e le turrón de guirlache.

Pronto le gran caballeri
de su honore si ricorda
e trepando per la corda
sube a le piso primeri
portando una estaca gorda.

Le burlato personache
da uno grito de corache
al ver que sua filla vile
está, con furia salvache,
abrazando a un zascandile.

Altamente incomodati
le apunta sin pietati
con una vieja escopeti,
per profanare il respeti
di un lugare tan sacrati.

Suona una detonachione
e una descarga chertera
atraviesa le pulmoni
del pendón e la pendoni.
¡Fué una morte de primera!

Furiosi, desesperati,
e con el chuichio incompleti,
tritura les esqueleti:
hace uno con tomati
e il otro a la vinagreti.

Abre luego le balcone
e se lanza en direchione
vertical sobre un peñasco,
quedando il pobre barone
como un centollo sin casco.

Tutis lis astris del chelo
se tiñeron di escarlata.
desde entonces, no es camelo,
no se abrió más il castelo
del barón de Chentes Mata.

swan_38 24-12-2008 12:18

Re: Rincón literario
 
:velero: A tod@s l@s miembros de este
RINCÓN LITERARIO
Y
en especial a su fundadora

http://img512.imageshack.us/img512/5729/xmasna9.gif


SWAN 38

slocum 24-12-2008 13:15

Re: Rincón literario
 
muchas gracias crimilda por iniciar este hilo.

EL OFICIO DEL POETA

Contemplar las palabras
sobre el papel escritas,
medirlas, sopesar
su cuerpo en el conjunto
del poema, y después,
igual que un artesano,
separarse a mirar
cómo la luz emerge
de la sutil textura. Así es el viejo oficio
del poeta, que comienza
en la idea, en el soplo
sobre el polvo infinito
de la memoria, sobre
la experiencia vivida,
la historia, los deseos,
las pasiones del hombre. La materia del canto
nos lo ha ofrecido el pueblo
con su voz. Devolvamos
las palabras reunidas
a su auténtico dueño.
http://www.poesi.as/firma0jag.gif
José Agustín Goytisolo

tantanka 24-12-2008 20:33

Re: Rincón literario
 
:brindis::brindis::capitan:

Crimilda 26-12-2008 17:05

Re: Rincón literario
 
Cita:

Originalmente publicado por vigiadeoccidente (Mensaje 447721)
Bueno, aquí voy yo:


IL CASTELLO SANGRIENTI

Luís Martínez Valdés «Ludi»

.


:meparto::meparto::meparto:

¡Me he dado cuenta de que domino perfectamente el "italiano"!

:brindis::brindis:

Crimilda 26-12-2008 17:13

Re: Rincón literario
 
Cita:

Originalmente publicado por slocum (Mensaje 448010)
muchas gracias crimilda por iniciar este hilo.

EL OFICIO DEL POETA


Gracias a tí, slocum, no conocía este poema. :gracias:

:brindis::brindis:

Acuosa, Tantanka, Swan :gracias::gracias::gracias:

:brindis::brindis:

Crimilda 26-12-2008 18:53

Re: Rincón literario
 
“Hace unos días, Alberto Einstein se ha creído con "derecho" a opinar sobre la guerra civil española y tomar posición ante ella. Ahora bien, Alberto Einstein usufructúa una ignorancia radical sobre lo que ha pasado en España ahora, hace siglos y siempre. El espíritu que le lleva a esta insolente intervención es el mismo que desde hace mucho tiempo viene causando el desprestigio universal del hombre intelectual, el cual, a su vez hace que hoy vaya el mundo a la deriva, falto de pouvoir spirituel.” La rebelión de las masas. Pag. 250- Ortega y Gasset.

Cuando leo, suelo hacerlo con un bloc al lado y un lápiz en la mano para tomar notas (muy pocas). Como siento una fascinación, casi religiosa, por los libros, no los subrayo ni anoto nada en ellos -sino que dejo las notas del bloc-, salvo que no me gusten en absoluto, entonces me cebo. Cuando era muy joven, esta fascinación por los libros era consustancial a la reverencia sentida por quienes los escribían. Nunca pensé que tales mentes pudiesen ser contestadas por el resto de los humanos. Hasta que leí esto de más arriba (por cierto, lectura obligada en el curso de Preuniversitario que cursaba, a veces obligar al alumno a leer no es malo). Comprendí que si una mente científica tan prodigiosa como la de Einstein podía ser tachada, en su parte humana, de ignorante e insolente (independientemente de que, en este caso, fuera o no con razón, no es de lo que se trata aquí) por otra mente, que también era genial, significaba que nadie que fuera humano podía estar íntegramente en posesión de la verdad, independientemente de lo inteligente que fuera, cuando el hecho a tratar fuera humano. Se puede y se debe contestar la idea que uno tenga de la vida y de la verdad. Ésta es subjetiva, se diga lo que se diga.

¿A qué viene esto?. Viene a que en otro hilo alguien aseguraba que el arte es “puro”. Bien, yo no pienso igual. Algo hecho por hombres (pintura, escultura, poesía, teatro, etc.), con una inclinación, con una idea de la vida, con unas circunstancias, se quiera o no, nunca es puro ni totalmente objetivo. Lleva en sí mismo la esencia de su autor y, por ende, de sus creencias o ideología. El objeto artístico (la obra) en sí mismo podría ser objetivo, pero la mente del creador es tan subjetiva como como la del que la contempla, lo que imposibilita esa cualidad de total objetividad.

:brindis::brindis:



swan_38 26-12-2008 18:53

Re: Rincón literario
 
:velero: Otra de Castel·los. a ver que os parece. Esta la escenificamos cuando yo tenía 16 años en un "foc de camp" de mi época de "Boy Scout"




IL CASTEL·LO MALEDETTO (llegenda macarrònica)

En un castel·lo perdutto
entre boscos e jardinos
tre gatti di pelo fino
fachian "mau, marramiau"!!...
Un buldoc vigilatore
feto "bup, bup" tanto forte
que pel forat d'una porte
fuchen les gatti de pore.
Il cani, oh maledetto!
estaba forto angunioso...
"bup, bup!" fachia rabioso
"mau, mau" il gatti repette,
e entre le cani e le gatti
fachían gran saragatti.
In tanto, la figlia bel·la
del conti d'aquel castel·lo
cantaba in vocce di ciel·lo
el "Yo te l'encendrél·la".
Ma que noite! que delicia!...
Luciente luna bel·lina
reflexaba la bambina
fachendola encantadora.
Al jardino il suo amanti
dedicaba un tristo canti
a la bel·la que il adora
e ab la guitarra chafatta
entonaba la Traviatta
ab voche di regadora.
Il conti, sentint bruggitto
restando tutto esveratto
brioso brinca del llitto,
guipaba per un foratto...
e viendo el gran jolgorio
qua habia armatto el tenorio
que era tutto un animale,
obra presto la finestra
e agafando l'orinale
l'hi engega sobre la testa.
Un sorollo estravaganti
fatto al caure la terrissa
e hubiera morto di risa
qui vedere al pobre amanti
de cap a pie regalanti,
e hasta xopa la camisa.
En tanto que en el jardino
la figlia have vedutto
lo que a su amanti ha passatto,
que estaba fetto un perdutto
ab un olor nada fino...
presto s'ha desmayatto
desobre d'un balansino.
L'amanti, fetto un salvaggio,
vengativo pren coraggio:
vol pujare pel balcone,
li botaba el corazone,
li fujiba la sabatta,
l'ofegaba la corbatta,
l'entrabanca el cinturone,
ma viendo a la sua amante
que estaba fetta un farsel·lo
vol robarla del castel·lo...
ma non troba la sortita.
Il conti tem la partita
i viendo tanto alboroto
me l'agafa pel gañotto
e estreñendo se irrita
fins arrancarli la vitta.
Vendo q'ha fetto un ñapo
ab una agulla di cappo
clavada al cuore si mata,
cayendo, povri signore
com una ratta ofegatta
di cappo al surtidore.
La figlia torna al sentito
i al veder morto il suo amanti
a galet beu salfumanti
e la sua auca é finitta.
Resta il castel·lo perdutto,
ya no s'ascolta cap canti
ni la voce del amanti,
nominato Sisebutto;
tan solo l'eco lontano
porta el tuf d'algun gitano
ab un burro coix de pota,
e va recto al corazonne
la profunda e cruel canzone
del roncar d'una granotta.

http://img339.imageshack.us/img339/3...lies217no8.gifhttp://img339.imageshack.us/img339/3...lies217no8.gifhttp://img339.imageshack.us/img339/3...lies217no8.gif

nuredunna 27-12-2008 09:00

Re: Rincón literario
 
Cita:

Originalmente publicado por swan_38 (Mensaje 449368)
:velero: Otra de Castel·los. a ver que os parece. Esta la escenificamos cuando yo tenía 16 años en un "foc de camp" de mi época de "Boy Scout"





IL CASTEL·LO MALEDETTO (llegenda macarrònica)

En un castel·lo perdutto
entre boscos e jardinos
tre gatti di pelo fino
fachian "mau, marramiau"!!...
Un buldoc vigilatore
feto "bup, bup" tanto forte
que pel forat d'una porte
fuchen les gatti de pore.
Il cani, oh maledetto!
estaba forto angunioso...
"bup, bup!" fachia rabioso
"mau, mau" il gatti repette,
e entre le cani e le gatti
fachían gran saragatti.
In tanto, la figlia bel·la
del conti d'aquel castel·lo
cantaba in vocce di ciel·lo
el "Yo te l'encendrél·la".
Ma que noite! que delicia!...
Luciente luna bel·lina
reflexaba la bambina
fachendola encantadora.
Al jardino il suo amanti
dedicaba un tristo canti
a la bel·la que il adora
e ab la guitarra chafatta
entonaba la Traviatta
ab voche di regadora.
Il conti, sentint bruggitto
restando tutto esveratto
brioso brinca del llitto,
guipaba per un foratto...
e viendo el gran jolgorio
qua habia armatto el tenorio
que era tutto un animale,
obra presto la finestra
e agafando l'orinale
l'hi engega sobre la testa.
Un sorollo estravaganti
fatto al caure la terrissa
e hubiera morto di risa
qui vedere al pobre amanti
de cap a pie regalanti,
e hasta xopa la camisa.
En tanto que en el jardino
la figlia have vedutto
lo que a su amanti ha passatto,
que estaba fetto un perdutto
ab un olor nada fino...
presto s'ha desmayatto
desobre d'un balansino.
L'amanti, fetto un salvaggio,
vengativo pren coraggio:
vol pujare pel balcone,
li botaba el corazone,
li fujiba la sabatta,
l'ofegaba la corbatta,
l'entrabanca el cinturone,
ma viendo a la sua amante
que estaba fetta un farsel·lo
vol robarla del castel·lo...
ma non troba la sortita.
Il conti tem la partita
i viendo tanto alboroto
me l'agafa pel gañotto
e estreñendo se irrita
fins arrancarli la vitta.
Vendo q'ha fetto un ñapo
ab una agulla di cappo
clavada al cuore si mata,
cayendo, povri signore
com una ratta ofegatta
di cappo al surtidore.
La figlia torna al sentito
i al veder morto il suo amanti
a galet beu salfumanti
e la sua auca é finitta.
Resta il castel·lo perdutto,
ya no s'ascolta cap canti
ni la voce del amanti,
nominato Sisebutto;
tan solo l'eco lontano
porta el tuf d'algun gitano
ab un burro coix de pota,
e va recto al corazonne
la profunda e cruel canzone
del roncar d'una granotta.

http://img339.imageshack.us/img339/3...lies217no8.gifhttp://img339.imageshack.us/img339/3...lies217no8.gifhttp://img339.imageshack.us/img339/3...lies217no8.gif

:cid5: :meparto: :cid5: :meparto: :cid5:

slater 27-12-2008 09:57

Re: Rincón literario
 
Cada cierto tiempo suelo releer los libros que mas me han gustado....
Hace unas semanas, viendo en el telediario a los emigrantes peregrinando de un lado para otro para poder ganar un jornal, me dio pie a rescatar de la biblioteca Las uvas de la ira.... que, aunque de lectura un poco angustiante ,me hizo disfrutar con su ultimo capitulo donde estan escritas las paginas mas bonitas que yo haya leido sobre la solidaridad entre dos seres humanos..... de lectura obligada....
Excelente hilo Crimilda, mi enhorabuena....:cid5:
A estas horas...cafelito y croisant, no?:D

Jadarvi 27-12-2008 10:57

Re: Rincón literario
 
Hola, buenos días a todos y, especialmente, a Crimilda que tuvo la idea de abrir este bonito hilo... que parece decantarse por la poesía, aunque lo mío es más bien la prosa. En suma, estoy releyendo un precioso libro de Alejandro Paternain titulad "La Cacería" ... y quisiera compartir con vosotros la primera página de un libro que te hace sentir como si estuvieses a bordo desde su primera frase hasta el punto final...

"....

Azotan chubascos desde la mañana, sale el sol a intervalos, refresca el viento. No había imaginado primavera tan desapacible ni pamperos que soplasen con tanta energía a mediados de octubre. Una razón más para no confiar en los manuales de Navegación, o para rectificarlos hora tras hora. El teniente Kingsbury me ha sugerido tomar varias manos de rizo y evitar el ángulo crítico de las escoradas. ¡Precavido Kingsbury! No hallaré segundo mejor aunque rebusque por los siete mare. Cuida antes que nada el bienestar de la tripulación y sabe que las escoradas revolveran el estómago a más de cuatro. Pero no tomé manos de rizo; ni una sola. Y Kinsgbury, siempre flemático, se contentó ante mi negativa. Por suerte, no tuve que gastarme en explicaciones y me entendió sin que yo despegase los labios, salvo para gritar, desde la toldilla: << ¡Con todo el trapo!>>. ¿Cómo dominar a ochenta individuos sin demostrarles que el capitan tiene los cojones bien puestos? Navegamos a quince nudos; y me gustaría que la corredera marcase más, aunque la goleta lleve su amurada de babor semisumergida. Sé que pronto asomará en la puerta de micámara el negro Bob, y que, con todo su aparatoso respeto, me dirá. <<Señor capitán, hay seis marineros de descanso en el sollado, con mareos y vómitos, ¿No cree que debiera verlos elcirujano?>>. Y yo, fingiendo que he oído mal por culpa del viento que silba ante la puerta entreabierta, responderé: << No traigo cirujano para curar flojos. Prepáreles uno de esos caldos con que resucita muertos>>.

..."

Espero que os haya gustado... a mí me encanta el libro, al leerlo me siento casi como si estuviese navegando a través del Atlántico en una carrera contra el tiempo...

:brindis::brindis::brindis: a vuestra salud.


Jaime.

botarate 27-12-2008 18:26

Re: Rincón literario
 




dejo un pequeño renglon en este maravilloso hilo:tequiero:.

moscatel con un trozo de tarta para todos:brindis::brindis:

Crimilda 27-12-2008 19:49

Re: Rincón literario
 
Cita:

Originalmente publicado por slater (Mensaje 449824)
Cada cierto tiempo suelo releer los libros que mas me han gustado....
Hace unas semanas, viendo en el telediario a los emigrantes peregrinando de un lado para otro para poder ganar un jornal, me dio pie a rescatar de la biblioteca Las uvas de la ira.... que, aunque de lectura un poco angustiante ,me hizo disfrutar con su ultimo capitulo donde estan escritas las paginas mas bonitas que yo haya leido sobre la solidaridad entre dos seres humanos..... de lectura obligada....
Excelente hilo Crimilda, mi enhorabuena....:cid5:
A estas horas...cafelito y croisant, no?:D

Pues vi la película hace mucho tiempo, pero el libro no lo he leído nunca. Imagino que, como ocurre en la mayoria de los casos, el libro es mucho mejor. Y eso que la película era muy buena.

:brindis::brindis:

Crimilda 27-12-2008 20:06

Re: Rincón literario
 
Cita:

Originalmente publicado por Jadarvi (Mensaje 449848)
Espero que os haya gustado... a mí me encanta el libro, al leerlo me siento cas como si estuviese navegando a través del Atlántico en una carrera contra el tiempo...

:brindis::brindis::brindis: a vuestra salud.


Jaime.

Sobre todo si sabes qué es eso de "tomar varias manos de rizo" :nosabo::nosabo:

Ya que me había aprendido yo eso de:

Tomar rizos = Aferrar a la verga una parte de las velas, disminuyendo su superficie para que tomen menos viento.

No sabía que una vela tenía varias manos de rizos.

En cuanto a que nos da más por la poesía, no te extrañe, es más facil recordar el verso que la prosa. Por aquello de que "pega". ¿Quién no se sabe aquello de Quevedo?

Erase un hombre a una nariz pegado,
érase una nariz superlativa,
érase una nariz sayón y escriba,
érase un peje espada muy barbado.

Era un reloj de sol mal encarado,
érase una alquitara pensativa,
érase un elefante boca arriba,
era Ovidio Nasón más narizado.

Erase un espolón de una galera,
érase una pirámide de Egito,
las doce Tribus de narices era.

Erase un naricísimo infinito,
muchísima nariz, nariz tan fiera
que en la cara de Anás fuera delito.

:brindis::brindis:

slater 27-12-2008 20:10

Re: Rincón literario
 
Cita:

Originalmente publicado por Crimilda (Mensaje 450155)
Pues vi la película hace mucho tiempo, pero el libro no lo he leído nunca. Imagino que, como ocurre en la mayoria de los casos, el libro es mucho mejor. Y eso que la película era muy buena.

:brindis::brindis:

En efecto la pelicula es otra joya del cine.... Henry Fonda de la mano de Jhon Ford se sale....:brindis::brindis:

botarate 27-12-2008 21:27

Re: Rincón literario
 
Cantares...

Todo pasa y todo queda,
pero lo nuestro es pasar,
pasar haciendo caminos,
caminos sobre el mar.

Nunca persequí la gloria,
ni dejar en la memoria
de los hombres mi canción;
yo amo los mundos sutiles,
ingrávidos y gentiles,
como pompas de jabón.

Me gusta verlos pintarse
de sol y grana, volar
bajo el cielo azul, temblar
súbitamente y quebrarse...

Nunca perseguí la gloria.

Caminante, son tus huellas
el camino y nada más;
caminante, no hay camino,
se hace camino al andar.

Al andar se hace camino
y al volver la vista atrás
se ve la senda que nunca
se ha de volver a pisar.

Caminante no hay camino
sino estelas en la mar...

Hace algún tiempo en ese lugar
donde hoy los bosques se visten de espinos
se oyó la voz de un poeta gritar
"Caminante no hay camino,
se hace camino al andar..."

Golpe a golpe, verso a verso...

Murió el poeta lejos del hogar.
Le cubre el polvo de un país vecino.
Al alejarse le vieron llorar.
"Caminante no hay camino,
se hace camino al andar..."

Golpe a golpe, verso a verso...

Cuando el jilguero no puede cantar.
Cuando el poeta es un peregrino,
cuando de nada nos sirve rezar.
"Caminante no hay camino,
se hace camino al andar..."

Golpe a golpe, verso a verso.


:brindis::brindis:para los que aman los mundos sutiles,ingrávidos y gentiles :sip:.

Jadarvi 27-12-2008 21:30

Re: Rincón literario
 
Cita:

Originalmente publicado por Crimilda (Mensaje 450164)
Sobre todo si sabes qué es eso de "tomar varias manos de rizo" :nosabo::nosabo:

Crimilda, es una forma antigua de decir que se toman rizos... ignoro el origen de la expresión, pero me informaré.

:brindis::brindis::brindis: a tu salud.

botarate 27-12-2008 21:32

Re: Rincón literario
 
http://www.los-poetas.com/

os dejo este enlace,a mí me gusta mucho:brindis::brindis:

berrincha 27-12-2008 21:35

Re: Rincón literario
 
[quote=swan_38;445882]
Cita:

Originalmente publicado por Crimilda (Mensaje 445867)
¿Diosa del Orinoco? :nosabo:

Me confundís, señor, ¡Por Belcebú!
y no hallo en ello cap consuelo
que aquesta que ahora invocáis
vive a miles de metros de Pozuelo
y no va al Orinoco en autobú

:brindis::brindis:

PD. Era un rincón literario de autores consagrados. Pero quién dice que no lo seremos mañana.:meparto::meparto:



:velero: ¡Mil perdones mi Señora!
Disculpad mi devaneo,
pues a estas horas mi mente
hallase por lo que veo
más en brazos de Morfeo
que de las musas pendiente

Me inclino ante vos Crimilda
y con gesto versallesco
descubro mi frente altiva.
¡Barra mi sombrero el suelo
por donde habreis de pasar!
y una vez más disculpad...
Pero me voy a la "piltra"
:tequiero::tequiero::tequiero:

de manera impertinente



Espléndido, fino y elegante!!!!
De un Swan tenía que ser... si es queeeee...:cid5::cid5::cid5:

Jadarvi 27-12-2008 21:41

Re: Rincón literario
 
Vale, pues hecha la pertinente consulta por ahí.... resulta que la mano de rizo es lo mismo que un rizo... es decir, cada mano de rizo corresponde a un rizo...


Diossss... qué seco me ha quedado eso!!!!

Es igual, se trataba de explicarlo...

:brindis::brindis::brindis: por Crimilda!!!!

Jadarvi 29-12-2008 10:03

Re: Rincón literario
 
Aquí os dejo otro fragmento de "La Cacería", de Alejandro Paternain, en este caso una carta que el capitán del Brick Espíritu Santo, Basilio de Brito, capitán de corbeta que sale en misión de caza de buques corsarios, a uno de los cuales responde el primer fragmento que transcribí:

" Subraya la fecha: 20 de ocotbre de 1919, y lee despaciosamente, hamacado por el balanceo del Espíritu Santo: << Amelia, hoy parto en misión premiosa, al mando de un brick con sesenta hombres, secundado por el Leal Luis de Almeida, y asistido espiritualmente por alguien a quien siempre he venerado; el jesuita Araújo. Mi cometido: (vuelve a subrayar) cerrar el paso a ciertos barcos guiados por gente sin honor, ladrones de mar, cuyos atropellos vienen sufriendo estas costas dsde hace un año. Nada temerás: a mis órdenes sólo tolero gente de fibra, y los bandidos huirán con solo deivisar las velas de mi barco o se rendirán a las armas de la Corona. (Concluye el subrayado). No será trabajo encillo; la misión demandará dos meses, por lo menos. Pero ¿qué he hecho sin sudores, sin quebrantos, sin zozobras íntimas? Habrás oído, más de una vez, ña aseveración del padre Araújo: "No gana el cielo quien se cruce de brazos en su alcoba". Es probable que esta cacería me pponga rumbo al norte, y que tenga oportunidad de arrimarme a las costas de Bahía; entonces dispondré un atregua, para contento de la marinería, y para mi algría personal, pues podré verte y pasar contigo y María da Gloria varios días, con sus respectivas noches. Tendrás noticias. ¿Cuando he dejado a mis seres queridos en la oscuridad? Dicho sin petulancia, no hay poder en el mundo capaz de enmudecerme. Tranquiliza a Maria de Gloria, (subraya otra vez) dile que su padre ha salido -como ya he escrito- de cacería, algo así como andar en tiempos de paz limpiando de ratas el granero. Mis besos y mi amor para ambas, con todo el afecto, Basilio.>>

Cierto que es prosa, pero su lenguaje un tanto arcaico, sus frases cortas, el sentimiento que rezuma en todos sus pasajes, hacen que me alegre de tener este libro, de releerlo, de navegar cuando no puedo salir al mar...

:brindis::brindis::brindis: a vuestra salud!!!

Crimilda 30-12-2008 18:35

Re: Rincón literario
 
Brick Espíritu Santo...

Eso me recuerda que yo también tengo un libro antiguo, que hablaba de la guerra de Cuba y venían algunos barcos históricos.

Voy a buscarlo, a ver si te dice algo.

:brindis::brindis::brindis:

Jadarvi 30-12-2008 18:46

Re: Rincón literario
 
Gracias Crimi... y repito, este hilo me encanta... gran idea... por qué yo no tendré ideas parecidas? Ah, ya lo sé ... es que los abogados somos secos, pragmáticos y aburridos ;)

:brindis::brindis::brindis: a tu salud!!!!!!!!!!


Todas las horas son GMT +1. La hora es 17:23.

Powered by vBulletin® Version 3.7.0
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
© La Taberna del Puerto