Dichos marinos

[caribdis]

Me ha recordado este poema, que hace que se me erice todo el cabello

«Na outra banda do mar constrúen o navío:
o martelar dos calafates resoa na mañá, e non saben
que están a construír a torre de cristal da miña infancia.
Non saben que cada peza, cada caderna maxistral
é una peza do meu ser. Non saben
que no interior da quilla está a médula mesma
da miña espiña dorsal; que no galipote a quencer
está o perfume máxico da vida.
Que cando ao remate, ergan a vela, e a enxarcia
tremole vagorosa no ar
será o meu corazón quen sinta o vento
será o meu corazón»

ANTÓN AVILÉS DE TARAMANCOS
(Taramancos, Noia. 1935-1992).
El poema pertenece a su obra poética As torres no ar (1989).